Nederland is een multicultureel land. Dat wil zeggen: een land met meerdere culturen. Al sinds de jaren ’60 komen er migranten naar Nederland. Eén groep komt uit Marokko. De komende weken onderzoek ik de geschiedenis van deze groep. In het eerste deel beschreef ik waarom de eerste Marokkaanse migranten naar Nederland kwamen. In dit tweede deel ga ik dieper in op de illegale gastarbeiders die ons land in kwamen, en de onrust die daarbij kwam kijken.
Illegale gastarbeiders
Vierduizend arbeidsmigranten komen Nederland binnen na het akkoord. Maar er komt ook een grote groep spontaan. Zij horen positieve verhalen uit Nederland. In Marokko is het de ‘tijd van lood’ (zie vorige artikel). De werkkansen zijn laag en kritiek op de overheid wordt afgestraft.
De Nederlandse overheid besluit in 1968 dat ze meer controle willen over de Marokkanen. Vanaf dan is het verplicht voor arbeidsmigranten om een ‘voorlopige machtiging tot voorlopig verblijf’ aan te vragen. Bedrijven zijn hier niet bepaald blij mee. Zo’n regeling kost veel tijd en geld. De oplossing: het aannemen van illegale gastarbeiders. Hierdoor heeft Nederland begin jaren 70 zo’n 20.000 illegale Marokkaanse gastarbeiders.
Hongerstaking
De illegale gastarbeiders komen in slechte werkomstandigheden terecht. Ook hebben ze veel problemen met het vinden van een huis. 182 van deze illegale gastarbeiders vragen aandacht voor het probleem. Dat doen ze door middel van een hongerstaking in Amsterdamse kerk De Duif. Ze krijgen steun vanuit de kerk en een aantal linkse Nederlandse organisaties. Met deze actie hopen ze een verblijfsvergunning te krijgen.
De actie is vrij succesvol. Van de 182 illegalen krijgen er 120 een verblijfsvergunning. Dat gebeurt op 17 oktober 1978. Een paar van de protestanten geeft het eerder op en gaat terug naar Marokko. Enkelen worden afgewezen vanwege een strafblad.
Politieke invloed
Ondertussen is Hassan II bang dat de gastarbeiders terugkomen. Als dat het geval is, keren ze zich tegen zijn gezag, denkt hij. Daarom wil hij invloed uitoefenen in Nederland. De organisatie Amicales wordt opgericht. Volgens die organisatie mochten Marokkanen zich niet met de politiek bemoeien.
Dit zorgt voor heftige reacties. In 1976 wordt het Komittee van Marokkaanse Arbeiders in Nederland (KMAN) opgericht. In april 1979 is er een confrontatie tussen Amicales en KMAN. Amicales belaagt het KMAN-kantoor. Dat kantoor staat in Amsterdam. In de jaren 80 komt er een einde aan Amicales. Hassan II begint een nieuwe organisatie, de UMMON. Deze blijft actief tot in de jaren negentig.
In het volgende deel ga ik in op de gevolgen van de migratie. Waarom bleven ze in Nederland? Wat voor invloed heeft het gehad dat naast arbeiders, ook de families overkwamen? In latere delen zal het gaan over hoe ons beeld van de ‘lastige Marokkaan’ is ontstaan, en hoe de Marokkanen, maar ook de Nederlands, daarmee omgaan.
Bronnen:
UMMON
Andere Tijden
Halve eeuw Marokkaanse Migratie
Wikipedia
1 reactie