De coronacrisis raakt de gehele samenleving hard, ook de nieuwe Nederlanders. Wij onderzochten hoe groot de impact van de crisis op hen is geweest. Deze week komt er elke dag een andere invalshoek aan bod. Redacteur Joris Otten onderzoekt het inburgeringsproces.
Morid Aziz (25) liet vijf jaar geleden Afghanistan achter en vluchtte naar Amsterdam. Na een opgenomen ruzie met zijn vriendin waarin hij negatieve dingen over de Islam zei, was hij in zijn thuisland niet meer veilig. Sindsdien is hij hard bezig met inburgeren in Nederland en het leren van de Nederlandse taal. Dat gaat eigenlijk heel goed: hij mag in juni 2020 zijn examen afronden en zijn paspoort aanvragen. Maar dan komt corona. Examens worden uitgesteld en zijn taallessen bij de Amsterdamse taalschool Nedles gaan online verder. “Online taallessen gaan gewoon niet voor mij’’, legt Aziz uit. ‘’Iedereen waarmee ik les volg, heeft dit ook. Het werkt niet, je raakt afgeleid en je komt niet vooruit.’’ Hij ervaarde het als een heel onzeker gevoel. ‘’Ik had nu al mijn paspoort willen hebben, maar nog altijd wacht ik op de laatste onderdelen van mijn inburgeringsexamen.”
Wachtlijst
Volgens Tea Jonkman, persvoorlichter van de Dienst Uitvoering Onderwijs, is Aziz lang niet de enige in deze situatie. “Tijdens de eerste lockdown moesten 11500 mensen hun examen uitstellen. In totaal ging het om zo’n 23000 examens die niet doorgingen in die periode.” Van na deze periode zijn momenteel nog geen cijfers bekend. Maar de kans is groot dat de effecten van de eerste lockdown nog altijd te voelen zijn. De tweede lockdown die nu bezig is, komt dan ook heel slecht uit. Jonkman: “In de maand juni konden we de examens weer oppakken. Toen zijn er zo’n 7300 examens afgenomen. De opgelopen achterstand heeft dus nog het hele jaar door tot lange wachtlijsten geleid. Deze zijn nog altijd niet opgelost. Dat we alles tegenwoordig ook coronaproof moeten doen, zorgde ervoor dat het allemaal niet sneller verliep.”
Onzekerheid
Door het sluiten van examenlocaties door de pandemie, hebben statushouders wel uitstel gekregen. Maar volgens Aziz lost dat niet alles op. “Je mag dan misschien wel wat langer doen over het inburgeren, maar het is toch iets dat je graag zo snel mogelijk afrondt. Ik woon hier al vijf jaar zonder dat ik volledige zekerheid heb over mijn situatie. Je wilt dus niet dat die onzekerheid nog langer duurt.” Als community builder is Aziz in zijn buurt betrokken met iedereen. Hij heeft dan ook veel contact met andere statushouders en vluchtelingen die wachten op meer antwoorden over hun situatie. “Zelf ben ik een sociaal persoon en kan ik nog steeds met mensen in contact komen, ook in een lockdown. Maar ik hoor van veel statushouders dat ze amper meer hun deur uitkomen en geen contact hebben met mensen buiten hun kring.’’ Volgens Aziz kunnen deze mensen hun Nederlands niet oefenen en worden zij steeds eenzamer. ‘’Dat geldt natuurlijk voor veel mensen in deze tijd, maar voor diegenen die aan het inburgeren zijn, is een gebrek aan contact echt heel erg.”
Online taalles
Dat online taallessen moeilijk vol te houden zijn, merkt ook Annelies Braams van taalschool Nedles. “We moesten mensen laten kiezen: online les of helemaal geen les. Best een aantal mensen hebben hierdoor opgezegd.’’ Volgens Braams zijn er ook mensen die het juist wel fijn vinden dat ze geen reistijd meer hebben en die online les ook niet vervelend vinden. ‘’Maar de meerderheid heeft het er heel lastig mee. Het hangt ook een beetje af van de opleiding van de persoon. Hoger opgeleide mensen hebben vaak minder moeite met online taallessen dan lager opgeleiden.” Ook zegt Braams dat online lessen minder effectief zijn. “Je bent toch meer tijd kwijt aan de techniek. In die les van 2,5 uur gaat het gewoon allemaal wat langzamer. Je bent langer bezig met dingen uitleggen.’’ Braams vindt hierdoor een fysieke les effectiever: ‘’Toch verschilt dat wel per les en docent natuurlijk. Het speelt ook mee dat mensen het moeilijk vinden dat ze niet zomaar de taal kunnen oefenen met Nederlanders vanwege de lockdown. Dat maakt het echt leren van de taal veel lastiger.”
Eenzaamheid
In deze moeilijke tijden mist Aziz zijn familie meer dan ooit. “In Afghanistan vieren we geen kerst, maar toch merkte ik rond deze feestdagen dat ik me heel erg alleen voelde. Ik heb wel genoeg sociale contacten, maar als je dan thuiskomt ben je nog steeds alleen.’’ De familie van Aziz woont verspreid over de wereld. ‘’Mijn vader en twee broers in Afghanistan, mijn moeder en andere broer in California, een zus in Londen en nog een broer in Turkije. Die heb ik allemaal al veel te lang niet gezien en daar heb ik last van.’’ Hij vierde kerst dit jaar alleen op zijn kamer. Te oefenen voor een examen dat hij al een half jaar geleden afgerond had willen hebben. ‘’Terwijl de rest van het land gezellig met hun families aten. Dat doet pijn. Maar wat nog wel zwaarder is: ik merk om mij heen dat het bij veel vluchtelingen nog erger kan. Die zien of spreken eigenlijk niemand.”
Joris is als redacteur betrokken bij Nieuw Nederland en heeft zich de afgelopen weken gefocust op het schrijven van stukken over verschillende onderwerpen. Voor dit onderzoek over de invloed van corona op nieuwe Nederlanders, koos Joris het onderwerp ‘inburgering’. “Het leek mij heel lastig om in deze tijd zo’n proces te moeten doorlopen. Ik wilde graag weten wat de onzekerheid van corona voor invloed heeft op de toch al onzekere situatie van mensen die bezig zijn met inburgeren.”
1 reactie