Het kan je zijn opgevallen de afgelopen dagen: al die Nederlanders die Radio 2 luisteren. Daar is tussen kerst en nieuwjaar elk jaar de Top 2000 te horen. Een hitlijst waar mensen voor kunnen stemmen en die velen zien als dé hitlijst voor de beste muziek aller tijden. Ik hou enorm van muziek en dit is wat ik vind van de Top 2000.
Het is geen populaire mening, maar ik ben echt geen fan van de Top 2000. En dat is bijzonder in Nederland. Gezellig samen vijf dagen aftellen van 2000 naar 1, van Shawn Mendes (‘In my blood, #2000) naar Danny Vera (‘Roller coaster’, #1). Het is een gevoel waar Nederlanders volop van genieten. Een stukje cultuur dat je niet kan ontgaan, ook als je hier niet vandaan komt. Voor mij zijn het alleen elk jaar weer vijf lange dagen waarop ik de radio van mijn ouders het liefst uit het raam smijt. Ach, irritatie en frustratie zijn de perfecte ingrediënten voor gezellige feestdagen toch?
Mijn grootste probleem met de Top 2000 zijn de stemlijsten. Je mag uit een lijst van hits een selectie maken van twintig liedjes. Als je wilt stemmen op een lied dat niet in die lijst staat, kun je hem toevoegen. Dat liedje heeft dan alleen bijna geen kans om ook echt de Top 2000 te halen. En de liedjes die wel op de stemlijst staan komen (vooral) uit de oudheid. Oké, dat is misschien overdreven. Maar ik, een 23-jarige, luister naar de muziek van nu. Dus toen ik een selectie ging maken, typte ik tien namen in van hits van de afgelopen twee jaar. ‘Thank U, next’ van Ariana Grande, ‘Old town road’ van Lil Nas X, ‘Hij is van mij’ van Kris Kross Amsterdam. Allemaal grote hits die veel mensen vaak hebben gestreamd. Allemaal hits die nergens te bekennen waren op de Top 2000-stemlijst. Want blijkbaar kunnen klassiekers niet gemaakt worden in 2020. Die moeten uit de jaren ’70 of ’80 of van nog eerder komen. Uit boosheid klikte ik de stemlijst weg.
En dan de uitzonderingen. Want inderdaad, de nieuwe nummer 1 van Danny Vera is gemaakt in 2019. Ook ‘Soldier on’, de corona-hit van Di-Rect, kwam hoog binnen. Wat ze gemeen hebben is dat ze allebei klinken alsof ze in die andere tijd zijn opgenomen. Vooral ‘Roller coaster’ is een plaat die net zo goed een hit uit 1970 had kunnen zijn. En dat terwijl ‘Blinding lights’ van The Weeknd, dit jaar uitgebracht en een van de grootste hits ooit, nét de top 100 haalt. Zodra een plaat iets te modern klinkt, daalt het meteen in de Top 2000. En als hij nieuw is, daalt hij nog harder. De Top 2000 bewijst in mijn ogen dat veel Nederlanders zich te goed voelen voor de muziek van vandaag. Ze luisteren liever nog honderd jaar naar ‘Bohemian rapsody’ dan naar een lijst die zich aan de tijd aanpast. Ik zeg niet dat alle muziek van voor deze eeuw moet verdwijnen uit de Top 2000, maar het moet toch echt niet zo moeilijk zijn om wat ruimte te vinden voor de klassiekers van dit moment.
